Rozdział 9.

- Misia śniadanie na stole- usłyszałam w swoim pokoju Monikę , dziewczynę Tobiasza.
- Nie jestem głodna , dziękuję - powiedziałam i usiadłam na łóżku głowę trzymając przy kolanach.
- Ej co jest? - zapytała i usiadła obok mnie
- Nic - odpowiedziałam i spojrzałam na nią

- Zakochałaś się w Piotrku? - zapytała Monika

- Sama nie wiem.. to jest straszne. Ja nie chce sama wiesz dlaczego.. - powiedziałam i przytuliłam się do niej

- Wiem. Ale ej mała nie zmarnuj sobie życia. Może Piotrek to ten jedyny? - zapytała 

- Ale kiedy ja się boję.. - jękłam

- Spróbuj.. nie możesz całe życie odpychać ludzi. Ja rozumiem że straciłaś przyjaciół w tym jednego żużlowca ale błagam.. weź się w garść. Tyle już w sobie zmieniłaś. - powiedziała i dotknęła moich czerwonych włosów

- A wracając do włosów farbuje się na blond - powiedziałam i spojrzałam czerwonymi oczami na Monikę

- Kobieto bierz się w garść! - powiedziała i ukuła mnie w żebro 

- Dzięki - uśmiechnęłam się

- Nie ma za co. A zobacz to - powiedziała i pokazała zdjęcie które zrobiła jak spałam z Piotrkiem. 

- O boże - jękłam i wdusiłam głowę w poduszkę. 

- Nie jęcz tylko złaź na śniadanie bo jedziesz z chłopakami na trening. - powiedziała i wyszła z mojego pokoju. 

- A wcześniej na cmentarz - krzyknęłam za nią

- No to ruszaj ten tyłeczek! - usłyszałam z kuchni 

Szybko ubrałam jakieś jeansy i bluzę. Swoje czerwone włosy spięłam w koka i zrobiłam lekki makijaż. 

- Naleśniki! - wydarłam się gdy tylko weszłam do kuchni 

- No ale niestety bez bananów - powiedziała Monika

- Dlaczego? - zrobiłam podkówkę

- Zapytaj Piotrka - powiedział Tobiasz wcinając naleśnika z nutellą

- Zjadłem - zaśmiał się

- No i dlatego taki gruby jesteś. - powiedziałam na co Tobiasz i Monika wybuchnęli śmiechem. 

- Nie gadam z tobą. - powiedział Piotrek i pokazał mi język. 

- Zobaczymy kto do kogo się pierwszy odezwie - zaśmiałam się z pełną buzią. 

- Zobaczymy - powiedział Piter i wziął się za kolejnego naleśnika

- Bo ci w dupe pójdzie - zaśmiałam się

- Nawet zjeść nie mogę normalnie. - jęknął 

- Jedz , jedz - poklepałam go po plecach niosąc swój talerz do zmywarki. 

Podeszłam do szafy i zaczęłam ubierać kurtkę i buty. 

- A ty gdzie? - zapytał Tobiasz

- Na cmentarz - odpowiedziałam 

- Podwiozę Cię o muszę z tobą pogadać. - powiedział i odszedł od stołu. 

Pożegnał się z Moniką i wziął wszystkie potrzebne rzeczy na trening i wsiedliśmy do auta Tobiasza. 

- A więc o czym chciałeś pogadać? - zapytałam 

- Piter ma mecz o IMŚJ - powiedział mój brat

- IMŚJ? - zaśmiałam się

- IMŚJ - powiedział

- A co to kurwa jest IMŚJ - zapytałam wkońcu

- Nie jesteś moją siostrą... - powiedział a po chwili zaśmiał się w głos 

- Indywidualne mistrzostwa świata juniorów - wyjaśnił mi po chwili

- No i co? - zapytałam

- Jedziesz z nami? Robimy taką grupę wsparcia dla niego i Mikkela który też tam jeździ. - spojrzał na mnie

- Jasne czemu nie. - uśmiechnęłam się. 

- Tylko wiesz nie mów Piotrkowi że jedziesz. - powiedział i zatrzymał samochód

- Okej. - uśmiechnęłam się i wyszłam z samochodu 

- Wpadasz na trening - powiedział i zrobił groźną minę

- Tak za godzinkę będę- powiedziałam i pożegnałam się z bratem. 

Przed wejściem na cmentarz kupiłam 3 czerwone róże i podeszłam do miejsca gdzie spoczywają moi przyjaciele. 

Po około godzinie spędzonej na cmentarzu poszłam na stadion żeby popatrzeć jak radzi sobie mój brat.... no i Piotrek :)
Weszłam do parkingu i oglądałam poczynania Piotrka i Tobiasza na torze. Pierwsze okrążenie drugie okrążenie niestety trzeciego okrążenia nie zrobił Piotrek. Zobaczyłam tylko biegnących ludzi z parku maszyn na tor. Tobiasz przyjechał szybko do parku praktycznie rzucił motor i mocno mnie przytulił.
- Spokojnie to tylko źle wyglądało. Zaraz wstanie patrz - próbował pocieszyć mnie Tobiasz
Minęło kilka minut i zobaczyłam Piotrka który idzie w naszą stronę. Odetchnęłam z ulgą ale nadal w oczach miałam łzy.
- Nic mi nie jest. - powiedział gdy tylko do mnie podszedł.
Przyglądałam się mu swoimi wielkimi brązowymi oczami wypełnionymi łzami.
- Serio nic mi nie jest. Jak chcesz mogę ci teraz tu salto jebnąć - zaśmiał się
Mój wyraz twarzy nadal się nie zmienił.
- Ej błagam zrób coś. - powiedział zdenerwowany Piotrek i spojrzał na Tobiasza
- No ja czekam na to salto - powiedziałam i przytuliłam sie o Piotrka.
Słyszałam jak Tobiasz oddycha z ulgą. Jasne czułam takie silne ukłucie w sercu ale poradziłam sobie.
- Mały problem jest. - powiedział Piotrek
- Dlaczego? - zapytałam
- Nie umiem salta - zaśmiał się
- To dziś po treningu jedziesz ze mną do fryzjera - powiedziałam i wyszczerzyłam się
- Ty tak na serio czy downa masz? - zapytał
-Serio. Pochodzimy troszkę po sklepach przynajmniej schudniesz. - powiedziałam a po chwili cały park maszyn się zaśmiał.
- Dobra wygrałaś. - powiedział i poszedł do swojego boksu.
Po godzinie trening dobiegł końca a ja z Piotrkiem ruszyliśmy do fryzjera i na zakupy.