Rozdział 18.

Za dużo chcemy , a za mało robimy , żeby to zrealizować.. 

Po zjedzonej kolacji ja razem z mamą Piotrka posprzątaliśmy ze stołu a po chwili dołączyliśmy do chłopaków którzy siedzieli w salonie. 

- A więc Michasia opowiedz nam coś o sobie - zaczął tata Piotrka 

- A co chciałby pan wiedzieć? - zapytałam i uśmiechnęłam się. 

W głębi duszy nie chciałam opowiadać o sobie.. Co mam i powiedzieć? Że miałam próby samobójcze , że się cięłam że rodzice chcieli wysłać mnie do psychiatryka? W moim życiu nic się nie działo pozytywnego oprócz poznania Piotrka i zajścia w ciążę. 

- Misia chodź pokażę Ci mój pokój - wyrwał mnie z przemyśleń Piotrek.

Byłam mu tak cholernie wdzięczna że uratował mnie od tego. Złapał ze rękę i zaprowadził do swojego pokoju. 

- Dziękuję - powiedziałam gdy tylko przekroczyłam próg jego pokoju

- Widziałem że nie chcesz o tym gadać - powiedział i usiadł obok mnie 

- Jesteś cudowny wiesz? - zaśmiałam się

- Ohh wiem - powiedział i cmoknął mnie - A co z domem? Trzeba czegoś poszukać. Mały niedługo będzie na świecie a my nie możemy mieszkać z Tobiaszem - powiedział

- Tak wiem. Porozmawiam z rodzicami czy mogli pożyczyć mi pieniądze albo wziąć na siebie kredyt a ja bym im co miesiąc oddawała - powiedziałam

- Misia ja Cię błagam - jęknął mój kochany

- A co? - zapytałam

- To facet musi zapewnić dom swojej rodzinie. Zostaw to mnie. - powiedział stanowczo

- Nie będziesz brać na sobie wszystkich kosztów! - powiedziałam zła

- Ty się mamuśka nie denerwuj tatuś sobie poradzi - powiedział Piotrek i położył głowę na moim brzuszku 

Po pokoju rozległo się pukanie.

- Proszę! - krzyknął Piter i usiadł. 

- Mamy coś dla was - w pokoju zobaczyliśmy mamę i tatę Piotrka

Podała nam torebeczkę z prezentem. Ze środka wyciągnęłam małe buciki. Uśmiechnęłam się pod nosem. 

- Pierwsze budziki Piotrusia - uśmiechnęła się

- Dziękuję. - powiedziałam i przytuliłam się do państwa Pawlickich 

Oni zostawili nas samych a ja przyglądałam się bucikom. Podniosłam koszulkę i przyłożyłam je do brzucha. 

- Chyba mu się podobają bo zaczął kopać - zaśmiałam się pod nosem. 

Spojrzałam na Piotrka ale ten właśnie robił zdjęcie. Zaśmiałam się pod nosem i zakryłam brzuch. 

- I tak zdążyłem - zaśmiał się i pokazał mi język 

- Pokaż - powiedziałam

- Za buziaka - powiedział i nastawił policzek. 

Cmoknęłam go a on pokazał mi zdjęcie. 

- Ojej jakie słodkie - zapiszczałam

- Wiem i już leci na fejsa - zaśmiał się

- I co napiszesz pod tym zdjęciem ? - zapytałam

- " Zostać ojcem jest bardzo łatwo. Na to , żeby być tatą trzeba zasłużyć. " Tak. Zostanę TATĄ. :)) Ktoś może pomyśleć że jestem na to za młody....wiek to tylko liczba. Mały Łukasz wyjdzie na świat za 4 miesiące. :) 

- Ojej mój poeta kochany - powiedziałam 

- no twój twój - zaśmiał się 

Przytuliłam się do mojego chłopaka ale tylko na chwilkę bo musieliśmy zbierać się do domu. Pożegnaliśmy się z rodzicami pi pojechaliśmy do domu. 

- Zobacz co dla ciebie mam! - krzyknęła Monika gdy tylko zobaczyła że jestem w domu

- Mogę się rozebrać? - zaśmiałam się

- Tak tylko szybko - pośpieszała mnie

Po chwili ja i Piotrek dołączyliśmy do Moniki i Tobiasza.

- Co to jest!? - zapytałam kiedy w oczy rzuciły mi się ubranka dla małego , kołyska , buciki , pieluszki , wała wanienka na drewnianym stojaczku. 

- To dla was. - uśmiechnął się Tobiasz

- Jesteście cudowni - powiedziałam i razem z Piotrkiem zaczęliśmy oglądać prezenty. 

_____________________________________________________________________________

Cześć wam :D Postanowiłam dodać ten rozdział w piątek bo jutro mogę nie mieć czasu. Miłego czytania ;*

NOWY ROZDZIAŁ : 

ZAPRASZAM TU --> http://helpimdying.blogspot.com/